tulisan ini berkisah tentang suka duka seorang guru dalam mengajar dan mendidik. Namun lebih banyak bercerita tentang pengalaman menajar di Bumi Dayak Benoa Kaltim
Sabtu, 11 Juni 2016
TERBANG KE KALTIM
Senin , jam 5.45 tanggal 6 januari 86 . Merpati yang saya tumpangi telah meninggalkan Juanda. Kebetulan tempat dudukku berada di dekat jendela. Bisa kunikmati pemandangan luar.
Kuambil nafas panjang. Pu;au Madura bisa kulihat dari pesawat. Oh aku benar-benar terbang meninggalkan Pulau Jawa. Meninggalkan tanah kelahiranku. Di sebelahku, tampak seorang bapak tinggi berjambang duduk tenang. Kucoba menyapa. eee. ternyata orang Banjarmasin yang 17 tahun bekerja di Riyadh. Dan kali ini baru ke Surabaya ada keperluan.
Setelah tahu tentang saya, banyak nasehat yang meluncur dari keramahannya. Hati-hati di rantau, jangan meninggalkan sholat 5 waktu. Berperilaku jujur dan ramah kepada siapa pun. Dan satu hal "mengalah" yang bukan berarti kalah jika menghadapi masalah.
Tak terasa, 10 menit lagi mendarat. Tampak bandara Syamsudin Noor Banjarmasin.. Alhamdulilah sebentar lagi menginjakkan bumi Kalimantan. Rasanya seperti meninggalkan tanah kelahiran untuk selamanya. Padahal hanya keluar Pulau Jawa. Bagaimana jika ke luar negeri? Maklumlah. jarang bepergian jauh, tiba tiba harus ke luar pulau.
SING SAMARINDA
Jam wolu esuk ing dina candake, aku budhal saka terminal bis Balikpapan nuju Samarinda. Ing dalan tansah dak gegem piwelinge wong uwo supaya ora grusah grusuh ing samubarang.
Bis sing dak tumpaki kebak banget , nanging ora ana sing ngadek. Aku tansah ngematake dalan kang rupane sarwa abang , margo dalane kang menggak - menggok.
2 jam 15 menit , Balikpapan wis di liwati , nganti tekan terminal penyeberangan Samarinda. Aku leren sedhela ing penyeberangan Mahakam saperlu golek isine weteng.
Kaya piwelinge Bp. Suwandi, aku lancar bae nyebrang golek prau. Mlebu tuku karcis 25, langsung lungguh prau kang kebak. Prau cilik isi wong seketan kanthi di surung mesin disel alon-alon nyabarang kali Mahakam kang amba. Aku tansah ndedonga , muga-muga wong-wong ora mangerti yen aku wong anyar, nadyan gawanku akeh. Sawise mbayar Rp 200 , aku golek ojegan. Ing Samarinda ora ana becak, marga dalane kang nanjak perbukitan , sejene dalan kang sempit di banding dalan propinsi ing Jawa Timur.
Samarinda kang sadurunge mung gambar ing angen-angen , mung crita-crita kang dak
tampa , saiki wis dak ambah, dak deleng, lan bakal dak rasaake. Kahanan kutha ora beda karo Tulungagung, mung ing kene bangunan-bangunan kantor luwih megah ana taxi kota , nanging ora ana bis umum.
Kanthi ati manteb aku mlebu ing kanwil PK Samarinda. Barang gawanku dak titipake ing ruang jaga , langsung takon Kepala bagian Kesenian , kaya kang di pesenake Pak Samsul Afandi sadurunge budhal.
Ora kaya ing kanwil Surabaya, ing kene gambang bae yen arep ketemu kepala Bagian. Ora antri akeh. Kanthi sumringah lan sumanak Pak Drs. Moh Aini nampa tekaku , bareng deweke mangerti yen aku anak buahe pak samsul. Maneka warna katerangan sing tanpa , kang surasane aku mesti krasan ing Tanjung Isuy , merga daerah pariwisata. Apa maneh aku guru Bahasa Indonesia , pas banget panggonan mau. Aku rada rada kaget bareng ngerti yen jarak Tanjung Isuy , samarinda 250km , lan kudu di tempuh 27 jam liwat banyu kali Mahakam. Nanging maneka warna katrangan bisa mantebake atiku. Jare ing kana aku bakal weruh lan bisa bermasyarakat karo wong-wong dayak , kang ing njaba mung krungu crita –crita bae.
Alhamdulilah , pangeran tansah paring kelancaran. Kebeneran , KS SMP Tanjung Isuy ana ing samarinda , merga daleme ing Samarinda. Nalika lapor marang kabag Dikmenum Bp. Drs. Awang Adiani , langsung utusan supaya nimbali KS SMP Tanjung Isuy supaya mapak tekaku. Ah, aku di mesakake , marga aku guru kang paling enom kang teka saka Jawa. Pancen nalika teka umurku during genep 21 tahun.
Akhire aku nginep limang dina ing daleme Kepala Sekolah Tanjung Isuy BP.Rufinus Baso Tolanda suku Toraja. Marga kapal kang nuju Tanjung Isuy mung ana saben seminggu kaping telu.
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar